donderdag, april 05, 2007
Vriendjespolitiek bij Paul Huf fotoprijs
De winnares van de Paul Huf Award 2007 werkt voor een fotobureau waarvan een medewerker in de jury zat. Fotomuseum Foam, dat de prijs organiseert, bevestigt de connectie tussen de Amerikaanse fotografe Taryn Simon en het Britse jurylid Charlotte Cotton. Foamn wuift de beschuldiging van vriendjespolitiek weg: "Het heeft geen enkele rol gespeeld bij de toekenning van de prijzen" aldus een woordvoerder.
Taryn Simon (1975) werd in maart samen die Mikhael Subotzky gekozen uit 97 inzenders tot winnaars van de Paul Huf Award, een belangrijke prijs voor fotografen tot 36 jaar. De winnaars ontvangen elk 10.000 euro, een verblijf als ‘artist in residence’ in Amsterdam en een expositie.
Die keuze werd gemaakt door een vierkoppige jury. Het jurylid Charlotte Cotton is verantwoordelijk voor de culturele programmering van Art + Commerce in New York. Dit fotografieagentschap is tevens de commerciële vertegenwoordiger van Simon.
De verdediging van Foam-directeur Marloes Krijnen: "Doordat de grootste talenten hun werk insturen en internationale vooraanstaande foto-experts jureren zijn er altijd lijnen tussen deelnemers en juryleden. De portfolio’s van de fotografen zijn van erkende kwaliteit en dus makkelijk herkend. Connecties zijn onvermijdelijk. En daarom zitten er in de jury altijd meerdere personen die samen beslissen over wie de prijs krijgt."
Bron: NRC.
Ach, het is vooral de Nederlandse ziekte om fotoprijzen toe te schuiven aan vriendjes en vriendinnetjes. Sommige juryleden van Nederlandse fotoprijzen (zoals bij Zilveren Camera en Fotojournalist van het Jaar) doen niet eens moeite om te verbergen dat slechts hun vriendenkliekje voor een prijs in aanmerking kan komen. Hetzelfde gedrag bleek ook onlangs weer onuitroeibaar bij de toekenning van de prijs Beste Fotolog bij de DutchBloggies toen de publieksnominaties aan de kant werden geschoven voor iemand die banden had met de organisatie en het betreffende jurylid. Het gaat, niet toevallig, om hetzelfde jurylid dat ook telkens bij De Fotojournalist van het Jaar zijn boezemvrienden naar voren schuift.
Taryn Simon (1975) werd in maart samen die Mikhael Subotzky gekozen uit 97 inzenders tot winnaars van de Paul Huf Award, een belangrijke prijs voor fotografen tot 36 jaar. De winnaars ontvangen elk 10.000 euro, een verblijf als ‘artist in residence’ in Amsterdam en een expositie.
Die keuze werd gemaakt door een vierkoppige jury. Het jurylid Charlotte Cotton is verantwoordelijk voor de culturele programmering van Art + Commerce in New York. Dit fotografieagentschap is tevens de commerciële vertegenwoordiger van Simon.
De verdediging van Foam-directeur Marloes Krijnen: "Doordat de grootste talenten hun werk insturen en internationale vooraanstaande foto-experts jureren zijn er altijd lijnen tussen deelnemers en juryleden. De portfolio’s van de fotografen zijn van erkende kwaliteit en dus makkelijk herkend. Connecties zijn onvermijdelijk. En daarom zitten er in de jury altijd meerdere personen die samen beslissen over wie de prijs krijgt."
Bron: NRC.
Ach, het is vooral de Nederlandse ziekte om fotoprijzen toe te schuiven aan vriendjes en vriendinnetjes. Sommige juryleden van Nederlandse fotoprijzen (zoals bij Zilveren Camera en Fotojournalist van het Jaar) doen niet eens moeite om te verbergen dat slechts hun vriendenkliekje voor een prijs in aanmerking kan komen. Hetzelfde gedrag bleek ook onlangs weer onuitroeibaar bij de toekenning van de prijs Beste Fotolog bij de DutchBloggies toen de publieksnominaties aan de kant werden geschoven voor iemand die banden had met de organisatie en het betreffende jurylid. Het gaat, niet toevallig, om hetzelfde jurylid dat ook telkens bij De Fotojournalist van het Jaar zijn boezemvrienden naar voren schuift.
# posted by Jan-Edward : 17:15
|
|